۱. روش کمانی: رایجترین روش نگهداشتن چاقو، دامنه حرکت وسیع و انعطافپذیر است و نیرو کل اندام فوقانی، عمدتاً در مچ دست را درگیر میکند. برای برشهای پوستی بلندتر و برشهای غلاف قدامی عضله راست شکمی.
۲. نوع قلمی: نیروی نرم، عملکرد انعطافپذیر و دقیق، کنترل آسان حرکت چاقو، عملکرد و قدرت آن عمدتاً روی انگشت است. برای برشهای کوتاه و جراحیهای ظریف، مانند تشریح رگهای خونی، اعصاب و برش صفاق.
۳. گرفتن: دسته را با تمام دست بگیرید و انگشت شست و اشاره را به نوک دسته فشار دهید. این روش پایدارتر است. نقطه اصلی فعالیت عمل، مفصل شانه است. از این روش برای برش، بافت پهن و برشهای قوی مانند قطع عضو، برش تاندون و برشهای طولانی پوست استفاده میشود.
۴. ضد برش: نوعی تبدیل از نوع خودکار است و تیغه به سمت بالا بلند میشود تا از آسیب به بافتهای عمیق جلوگیری شود. ابتدا در عمل سوراخ کنید، انگشت را به سمت انگشت حرکت دهید. از آن برای بریدن اندامهای باز مانند آبسه، رگ خونی، نای، مجرای صفراوی مشترک یا حالب، بریدن بافت گیره یا بزرگ کردن برش پوست استفاده میشود.
۵. نوع فشار انگشت: از نیروی سنگین استفاده کنید، انگشت اشاره انتهای جلویی دسته را فشار میدهد و نیمه دوم در دست پنهان میشود. این روش کمی انعطافناپذیر است. عمدتاً برای بافت پوستی که برش آن دشوار است مناسب است.
زمان ارسال: ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۸
