Іголка для ўзяцця крыві, якая выкарыстоўваецца для збору пробы крыві ў працэсе медыцынскага абследавання, складаецца з іголкі і іголкавода, прычым іголка размешчана на галоўцы іголкавода, а на іголкаводы з магчымасцю слізгання злучаны чахол, прычым паміж чахлом і іголкаводам размешчаны чахол. Ёсць зваротная спружына, і пачатковае становішча чахла знаходзіцца паміж галоўкай іголкі і іголкаводам. Калі аператар утрымлівае іголку, каб націснуць на галоўку іголкі для ўзяцця крыві на канечнасць пацыента, чахол уцягваецца пад дзеяннем пругкай сілы скуры, у выніку чаго іголка выступае і пранікае ў скуру, што прыводзіць да мінімальна інвазіўнага ўмяшання, а пасля вымання іголкі для ўзяцця крыві чахол знаходзіцца ў зваротнай спружыне. Паўторнае ўстанаўленне ажыццяўляецца пад дзеяннем, каб закрыць іголку, каб пазбегнуць забруджвання іголкі або выпадковага праколу цела чалавека. Пры выманні іголкі для ўзяцця крыві поласць, абмежаваная трубкай іголкі і скурай, паступова павялічваецца, утвараючы імгненны адмоўны ціск, які спрыяе збору пробы крыві.
Час публікацыі: 24 ліпеня 2018 г.
